In de spotlight
Anita Manders
Bio
“Ik ben 56 jaar, getrouwd en heb twee kinderen van 27 en 25 jaar. Zelf ben ik op elfjarige leeftijd begonnen met korfballen bij KV DOT in Oss. Daar heb ik ook mijn man leren kennen. Mijn man en ik korfballen hier al ons hele leven en ook onze kinderen zijn gaan korfballen. Een korte periode mocht ik genieten van het spelen in het eerste team op hoog niveau. Nu sta ik daar waar ik kan als supporter langs de kant bij ons vlaggenschip. Naast korfballen werk ik als psychiatrisch verpleegkundige bij ouderen bij de GGZ en dat doe ik al heel wat jaren met veel plezier.
KNKV-vrijwilliger
"Vanaf mijn vijftiende ben ik al vrijwilliger in het korfbal. Eerst werd ik jeugdtrainer onder de hoede van een ervaren trainer, later behaalde ik mijn trainersdiploma en op dit moment ben ik nog steeds trainer en coach bij DOT. Voor de vereniging floot ik ook wedstrijden en ik heb vijftien jaar het wedstrijdsecretariaat gedaan. En dertien jaar geleden ben ik bij DOT gestart met G-korfbal.
"De verenigingstaken hebben inmiddels plaatsgemaakt voor overkoepelende vrijwilligerstaken in het korfbal. Als KNKV-vrijwilliger ben ik nu voorzitter van G-korfbal in district Zuid, wat nu cluster F is. Hierdoor tref ik bij landelijke bijeenkomsten anderen die unieke sporters/korfballers naar een hoger niveau willen brengen. We werken met een fijne groep mensen die allen bezig zijn met een G-korfbalteam. We organiseren bijvoorbeeld toernooien en gaan met de G-korfballers naar het NK G-korfbal. Ook ondersteunen we verenigingen en nieuw startende G-teams. We zoeken actief contact met de verenigingen en delen kennis op het gebied van subsidies, sponsoring en de G-teams. Bijvoorbeeld over of het ze lukt met voldoende vrijwilligers, sporters en het vervoer. Dit met als doel samen korfballen, sportief bezig zijn, vriendschappen sluiten en gezelligheid."
Motivatie en kennis
"Korfbal is altijd mijn sport geweest en daar geniet ik nog steeds van. Mijn motivatie voor het opstarten van G-korfbal en om hier landelijk een actieve bijdrage aan te leveren, is dat ik een zoon met het downsyndroom heb. Een actieve jongen met veel energie die graag sport, maar altijd bij onze wedstrijden langs de kant stond. Nu heeft hij ook een groep waar hij mee kan korfballen en waar hij vrienden maakt. Het is leuk om mijn kennis en ervaring te delen, zowel de korfbalkennis en de omgang met mensen met een beperking."
"Ik daag G-korfballers uit hun grenzen te verleggen, een stapje hoger te gaan in het verbeteren van hun techniek en het onderling samenwerken. Ze hebben dan misschien wel hun beperking maar door samen te genieten van het sporten en hierin te groeien, zie je steeds meer de sporter en de mens in plaats van de beperking. En ja, het kost me vaak de nodige energie, maar als je dan het plezier ziet en merkt hoe graag ze komen en wat het voor hen betekent, dan geeft me dat heel veel voldoening."
'Samen genieten en groeien'
Ontwikkeling
"Korfbal is een sport die blijft groeien en ontwikkelen waardoor de sport nog interessanter wordt om naar te kijken en te beoefenen. Ik hoop dat inclusie in het korfbal een belangrijke plek krijgt en zich ook blijft ontwikkelen. Het omgaan met mensen met een beperking is niet vanzelfsprekend voor iedereen, dat maakt het een grote uitdaging om nieuwe vrijwilligers te vinden waardoor deze unieke groep kan blijven of kan gaan korfballen. Vaak zijn ouders vrijwilligers die rijden voor trainingen en toernooien, dat is niet voor elke G-sporter zo, bijvoorbeeld omdat hij of zij niet thuis woont en het woonhuis hier geen mensen voor heeft. Dan ben je als sporter afhankelijk van vrijwilligers, die jou de kans geven om te kunnen sporten, niet alleen als trainer of coach, maar ook een chauffeur die je ophaalt en weer thuisbrengt."
'Het is leuk om mijn kennis en ervaring te delen, zowel de korfbalkennis en de omgang met mensen met een beperking'